وقتی میوه‌ی قهوه یا همون گیلاس رو از درخت برداشت میکنن نیاز هست که طی یک فرآیندی دونه‌ی قهوه رو از پوستش جدا کنیم . این فرآیند که در هر کشور و سنت و بسته به اینکه بخوایم قهومون چه شاخص‌های طعمی‌داشته باشه به صورت‌های مختلفی انجام میشه که سه روش اصلی داره که اکثر مزرعه دار‌ها این سه روش رو بکار میبرند :
فرآوری طبیعی (Natural)
یکی از قدیمی‌ترین روش‌های فرآوری قهوه هست که تو این روش میوه‌های قهوه رو پس از چیدن و جدا سازی روی تخت‌هایی شبیه توری که به تخت‌های آفریقایی معروفن میزارن و پهن میکنن تا پوست میوه خشک شه و بعد دون رو جدا میکنن. توی این روش ویژگی‌های طعمی‌خود میوه که شیرینی و تنواری(Body) محسوس هست به دونه منتقل میشه . این روش در عین سادگی نیاز به مراقبت زیادی داره و ریسک بالایی برای مزرعه دار هست و چون ممکنه میوه دچار کپک زدگی بشه و طعم نا مطبوعی ما داشته باشیم .
فرآوری شسته (Washed)
یکی از پر طرفدار ترین روش‌های فرآوری قهوه هست به دلیل اینکه بلافاصله پس از چیدن میوه٫ پوست ازش جدا میشه و‌احتمال کپک زدگی کم میشه. اینم لازمه بدونین که میوه‌ی قهوه تا به دون اون برسه چند لایه داره . برای جدا کردن لایه‌های بعدی دونه رو به حوضچه‌های تخمیر میبرن تا لایه‌ی لزج بعدی روی دونه که موسیلاژ (mucilage) اسمشه رو جدا کنن . بعد از اینکه جدا سازی پوست و لایه‌هاش تموم شد میوه رو همون تخت‌های آفریقایی پهن میکنن تا خشک شه . این روش با اینکه زحمت بیشتری داره ولی احتمال اینکه محصول مزرعه دار خراب بشه خیلی کم هست و اکثر مزرعه دار‌ها از این روش استفاده‌میکنن. شاخص‌های طعمی‌این روش هم‌ترشی مطلوب ملایم و طعم شفاف و واضح هست.
فرآوری عسلی (Honey)
میشه گفت این روش یه‌جورایی ترکیب دو روش طبیعی و شسته هست به اینصورت که اول پوست میوه‌ها رو جدا میکنن و بعد از اون روی تخت‌های آفریقایی جلوی نور آفتاب به همراه موسیلاژ پهن میکنن . این روش همونطور که از اسمش پیداست دارای شیرینی محسوسی هست و از اسیدیته یا همون ترشی مطلوب ملایم کمتری برخورداره .
.
ممنونم بابت وقتی که برای مطالعه گذاشتین
